جریان نقدی به طور فزاینده­ای برای درآمدها، از سه نظر مفید ‌می‌باشد:

1. 1. جریان پولی در مقایسه با اقلام تعهدی به­عنوان یک ملاک بهتر می ­تواند عملیات شرکت را بیان نماید.

1. 1. جریان نقدی، اطلاعات نقدینگی و توانایی پرداخت بدهی یک شرکت را تعیین می­ نماید که این مورد به ویژه برای بستانکاران شرکت مهم ‌می‌باشد.

1. پیش ­بینی جریان نقدی، مدیریت درآمدی شرکت را محدود می­ کند، زیرا سرمایه ­گذاران می ­توانند اقلام تعهدی را برآورد و پیش ­بینی نمایند، به وسیله پیش ­بینی اطلاعات درآمدها و پیش ­بینی جریان نقد و بدین ترتیب صورت­های مالی شرکت را به آسانی تهیه نمایند.

با توجه به موارد بالا و بسیاری موارد دیگر پیش ­بینی جریان نقدی تحلیل­گران مالی به طور قابل ملاحظه­ای افزایش یافته است. به طوری که در دهه­ گذشته تنها ۴ درصد شرکت­ها از این پیش ­بینی استفاده می­کردند. اما این مورد تا سال ۲۰۰۵ به ۵۴ درصد افزایش یافته است ( هادر و همکاران^[۱]، ۲۰۰۶).

• 1. بیان مسأله

شرکت­های دارای محدودیت های مالی، نگهداری موجودی­های نقدی خود را در پاسخ به افزایش نوسانات جریان­های وجوه نقد افزایش می­ دهند، زیرا محدودیت­های مالی یک نوع رقابت و تضاد بین سرمایه ­گذاری­های جاری و آتی به وجود آورده، با وجود ریسک جریان­های وجوه نقد آتی، باعث ایجاد انگیزه جهت اقدام برای پس اندازهای احتیاطی می­ شود. به علاوه روش­های تأمین مالی و مدیریت مطالبات، بر وضعیت نقدینگی شرکت مؤثرند. مدیریت بایستی متناسب با سطح محدودیت تأمین مالی شرکت ها مبادرت به نگهداری وجوه نقد در شرکت نماید. شرکت­هایی که دارای محدودیت مالی بیشتر هستند باید وجوه نقد بیشتری نگهداری نموده و در مقابل شرکت هایی که دارای محدودیت مالی کمتری هستندوجوه نقد کمتری نگهداری نمایند. عدم تعادل بین محدودیت مالی، وجوه نقد نگهداری شده و میزان سرمایه ­گذاری می ­تواند شرکت را دچار مشکلات نقدینگی نموده و هزینه­ های شرکت را افزایش دهد حال یا در قالب هزینه­ های تأمین مالی و یا در قالب هزینه فرصت از دست رفته که هر دوی این هزینه­ ها در نهایت سودآوری شرکت­ها را تهدید خواهد نمود. از طرفی ‌رشد آتی شرکت­ها نیز می ­تواند منوط به تصمیمات صحیح مدیریت و در رابطه بین محدودیت مالی، ارزش وجه نقد و میزان سرمایه ­گذاری باشد. لذا توجه به میزان نگهداری وجده نقد با توجه به سطوح سرمایه ­گذاری در شرکت­هایی که دارای محدودیت مالی هستند می ­تواند برای مدیریت شرکت از اولویت­های تصمیم ­گیری باشد (باآورودرخور،۱۳۹۲). انگیزه معاملاتی، انگیزه احتیاطی و انگیزه سفته بازی، سه انگیزه عمده برای نگه داشت وجه نقد هستند انگیزه معاملاتی به استفاده از دارایی­ های دیگری به جز وجه نقد در انجام معاملات تجاری اشاره دارد. در این رویکرد، شرکت­هایی که با کمبود منابع داخلی روبه رو هستند، می ­توانند با فروش دارایی­ ها، ایجاد بدهی­های جدید، انتشار سهام جدید، یا با عدم پرداخت سود سهام نقدی، منابع خود را افزایش دهند. ‌بنابرین‏ انتظار می­رود شرکت­هایی که با هزینه معاملات بیشتری مواجه هستند، دارایی­ های نقدی بیشتری نگهداری کنند (کاشانی­پور و نقی­نژاد، ۱۳۸۸).