بروکس و همکاران (۲۰۱۴)، پژوهشی را با عنوان عوامل موفقیت تحصیلی مردان آفریقایی- آمریکایی انجام دادند. در این پژوهش ۳۰ دانشجوی موفق پرسشنامه­ای باز پاسخ را تکمیل و دلایل موفقیت خود را اظهار و اولویت بندی کردند. نتایج این پژوهش، نشان داد که این دانشجویان به ترتیب منابع انگیزشی به ویژه انگیزه­ های درونی (امیدها، آرزوهای کودکی، تجربه موفقیت، احساس رضایت و …)، افراد مهم به ویژه پدر و مادر و منابع مالی را از مهم­ترین عوامل موفقیت خود می­دانند.

 

سیتون^[۹۴] و همکاران (۲۰۱۴)، پژوهشی را با هدف بررسی روابط متقابل میان خودپنداره تحصیلی و انگیزش با پیشرفت ریاضی انجام دادند. در این پژوهش طولی ۲۷۸۶ دانش ­آموز دبیرستانی استرالیا در چهار نوبت با فاصله زمانی ۶ ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج بررسی روابط ساده متغیرهای پژوهش حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین خودپنداره ریاضی و پیشرفت ریاضی (۳۸/۰ r=، ۰۱/۰p<) و انگیزش ریاضی و پیشرفت ریاضی (۱۷/۰ r=، ۰۵/۰p<) بود، در حالی که نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودپنداره ریاضیات بیشترین سهم را در پیش ­بینی پیشرفت ریاضیات دارد (۲۳%) و در مجموع، متغیرهای این پژوهش، می­توانند۲۰ درصد از واریانس پیشرفت ریاضی را تبیین ­کنند.

 

دل- بن^[۹۵] و همکاران (۲۰۱۳)، در پژوهشی طولی انگیزش تحصیلی، اضطراب، افسردگی و سازگاری اجتماعی و ارتباط آن ها را با عملکرد تحصیلی ۸۵ دانشجوی سال اول پزشکی دانشگاه سائوپائولو برزیل مورد مطالعه قرار دادند. این دانشجویان در دو نوبت دو ماه پس از آغاز و در پایان سال تحصیلی پرسشنامه ­های اضطراب و افسردگی بک، مقیاس خود اظهاری سازگاری اجتماعی و مقیاس انگیزش تحصیلی را تکمیل کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که متغیر اضطراب در طول دوره تحقیق افزایش معناداری داشته است (۳/۷ در مقابل ۸/۲۸، ۰۰۱/۰p<). انگیزه تحصیلی در طول این دوره به طور معناداری کاهش یافته است (۴۰/۲۰ در مقابل ۰۷/۱۸، ۰۰۱/۰p<). افسردگی و سازگاری اجتماعی در دو نوبت سنجش تغییر معناداری نداشتند. در مجموع، نتایج این پژوهش هیچ رابطه معناداری بین این متغیرها و عملکرد تحصیلی نشان نداد.

 

 

۲-۲-۲- تحقیقات انجام شده در داخل کشور

 

قاجاگر (۱۳۷۳)، در پژوهشی به بررسی رابطه بین انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش ­آموزان پرداخت. این پژوهش بر روی۲۶۰ دانش‌آموز دختر و پسر، از ۶ آموزشگاه دوره راهنمایی منطقه ۷ آموزش و پرورش تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. پس از اجرای پرسشنامه ۲۷ سؤوالی با بهره گرفتن از شاخص‌های آماری فرضیه‌های شش‌گانه­ی تحقیق آزمون شدند و نتایج ذیل به دست آمد. با ۹۹ درصد اطمینان دانش‌آموزان پسر پیشرفت تحصیلی بهتری نسبت به دانش‌آموزان دختر دارند. با ۹۹ درصد اطمینان تجارب شکست تحصیلی (افت تحصیلی) و علاقه­ پایین ارتباط مثبت و معناداری با هم دارند (۴۳/۰٫r=). بین پیشرفت تحصیلی بالا و علاقه­ فراوان دانش‌آموزان رابطه­یمثبت و معناداری وجود دارد(۶۱/۰r=، ۰۱/۰p<). با ۹۹ درصد اطمینان تأیید شد که هر قدر تجربه­ افت تحصیلی دانش‌آموزان بیشتر باشد ما شاهد افت انگیزش و علاقه­ آن ها به درس یا دروس تحصیلی خواهیم بود. با ۹۵ درصد اطمینان تأیید شد که دانش‌آموزان دختر به علت شرایط روحی ویژه­ی خود در اثر تجربه شکست تحصیلی بیشتر از پسرها دچار بی‌علاقگی به موضوعات درسی می­‌شوند و در آخر نشان داده است که در سطوح بالای پیشرفت تحصیلی بین دانش‌آموزان دختر و پسر از نظر انگیزش تحصیلیتفاوت معناداری وجود ندارد.

 

افشاری (۱۳۷۵)، در پژوهشی به مقایسه عملکرد تحصیلی و سازگاری عاطفی- اجتماعی بین فرزندان مادران شاغل و غیر شاغل پرداخت. تعداد نمونه در این پژوهش ۲۱۶ نفر بود، که به صورت تصادفی ساده از ۱۵ مدرسه راهنمایی دخترانه و پسرانه شهرستان شوشتر انتخاب شده بودند. جهت جمع‌ آوری داده ها از یک پرسشنامه و دو آزمون استفاده شد. آزمون هوشی ریون و پرسشنامه اطلاعات تحصیلی و خانوادگی دانش‌آموزان توسط آزمودنی‌ها و پرسشنامه ارزیابی سازگاری دانش‌آموزان توسط معلمان آن ها تکمیل شد. برای سنجش عملکرد تحصیلی از میانگین نمره‌های سالانه دانش‌آموزان استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گرفتن از روش تحلیل واریانس و کوواریانس و تحلیل واریانس اندازه‌گیری­های مکرر انجام شد.نتایج نشان داد که: ۱)فرزندان مادران شاغل، در مقایسه با فرزندان مادران غیرشاغل، با کنترل متغیر هوش، سازگاری بالاتری دارند.۲)فرزندان مادران شاغل، در مقایسه با فرزندان مادران غیرشاغل، با کنترل متغیر هوش، عملکرد تحصیلی بالاتری دارند. ۳)فرزندان مادران شاغل، در مقایسه با فرزندان مادران غیرشاغل، از هوش بالاتری برخوردارند.

 

فنونی (۱۳۸۰)، به بررسی رابطه خودپنداره و سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی پرداخت. این پژوهش بر روی ۲۵۳ نفر از دانش ­آموزان دختر سال اول متوسطه­ی دبیرستان­های دولتی منطقه ۱۰ تهران که از طریق نمونه گیری چند مرحله­ ای انتخاب شدند، انجام شد. نتایج نشان داد که بین متغیرهای خودپنداره و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۱۹/۰r= ، ۰۵/۰p<). بین متغیرهای سازگاری عمومی و پیشرفت تحصیلی رابطه­ مثبت و معناداری وجود دارد (۳۷/۰r= ، ۰۱/۰p<). و به­ طور کلی متغیرهای خودپنداره، سازگاری عمومی،

 

1. 1. .Motivations ↑

 

1. 1. . Walls & Little ↑

 

1. 1. . Melnick ↑

 

1. 1. . Cooper ↑

 

1. 1. .Gage & Berliner ↑

 

1. 1. . Deci ↑

 

1. 1. . Schwartz ↑

 

1. 1. . Ryan ↑

 

1. 1. . Extrinsic Motivation ↑

 

1. 1. . Intrinsic Motivation ↑

 

1. 1. . Amotivation ↑

 

1. 1. . Sheinman ↑

 

1. 1. . Social Adjustment ↑

 

1. 1. . Goodestein and Lanyon ↑

 

1. 1. . Driscoll ↑

 

1. 1. . Pintrich ↑

 

1. 1. .Vallerand ↑

 

1. 1. . Academic Motivation Scale ↑

 

1. 1. .Wag ↑

 

1. 1. .Tu ↑

 

1. 1. .Elliott ↑

 

1. 1. . Steirs & Porter ↑

 

1. 1. . Sternberg ↑

 

1. 1. . Reeve ↑

 

1. 1. .Atkinson ↑

 

1. 1. . Campbell & Prichard ↑

 

1. 1. . Stinner ↑

 

1. 1. .Mitchell ↑

 

1. 1. .Physiological Motivation ↑

 

1. 1. . Forgas ↑

 

1. 1. . Murray ↑

 

1. 1. . Berent ↑

 

1. 1. . Bull ↑

 

1. 1. . Fortier ↑

 

1. 1. .Malmberg ↑

 

1. 1. .Schunk ↑

 

1. 1. . Meece ↑

 

1. 1. . Rosen ↑

 

1. 1. . Slavien ↑

 

1. 1. . Ivan Pavlov ↑

 

1. 1. . Thorndike ↑

 

1. 1. .Skinner ↑

 

1. 1. . Lefrancois ↑

 

1. 1. . Fisher ↑

 

1. 1. .Bandura ↑

 

1. 1. .Tolman ↑

 

1. 1. . Lewin ↑

 

1. 1. . Piaget ↑