وجهه تلویزیون : 61

 

 

آیا تلویزیون در نظر کودکان شگفت انگیز است؟. 63

 

 

بچه‌ها دوست دارند شاهد چه تغییراتی در تلویزیون باشند ؟. 64

 

 

والدین دوست دارند شاهد چه تغییراتی باشند ؟. 66

 

 

چرا کودک از تلویزیون استفاده می‌کند؟. 68

 

 

عملکرد تلویزیون: 75

 

 

چرا ما دارای رسانه‌های جمعی هستیم ؟. 77

 

 

نیازهای ویژه کودکان که تلویزیون آنها را برآورده می‌کند ، کدامند ؟. 79

 

 

محتوای خیال: 81

 

 

محتوای واقعیت.. 82

 

 

تلویزیون به عنوان خیال. 83

 

 

آیا تلویزیون مانعی بر سرا راه مسائل زندگی است؟. 85

 

 

تلویزیون به عنوان واقعیت.. 86

 

 

دو جهان.. 89

 

 

اهمیت خیال. 91

 

 

فصل چهارم: یادگیری از تلویزیون.. 92

 

 

چگونگی یادگیری از تلویزیون.. 93

 

 

موارد یادگیری اتفاقی.. 95

 

 

میزان هوش و رفتار كودك در ارتباط با برنامه‌های تلویزیون.. 100

 

 

چه آموزشی را باید انتظار داشته باشیم؟. 103

 

 

تلویزیون در مدرسه. 108

 

 

چگونگی اكتساب در كودكان.. 113

 

 

مقایسه. 115

 

 

فصل پنجم: تاثیرات جسمی و روانی تلویزیون بر كودكان.. 119

 

 

الگوی تأثیر- رسانه: 120

 

 

تلویزیون به كودكان چه می‌دهد؟. 120

 

 

الگوی تأثیر- كودك.. 127

 

 

الگوی تأثیر- تعامل. 130

 

 

دیگر ویژگیهای تعامل. 133

 

 

اثرات فیزیكی تلویزیون بر كودكان.. 135

 

 

آیا تلویزیون بر بینایی كودكان اثر بدی دارد؟. 136

 

 

آیا تلویزیون كودكان را خواب آلود و خسته به مدرسه می‌فرستد؟. 137

 

 

اثرات عاطفی تلویزیون بركودكان.. 138

 

 

اثرات شناختی تلویزیون بر كودكان.. 141

 

 

آیا تلویزیون حاوی تصویر غیر دقیقی از زندگی بزرگسالان است؟. 141

 

 

 

آیا تلویزیون موجب بزرگسالی زود رس میشود ؟. 143

 

 

اثرات رفتاری.. 145

 

 

آیا تلویزیون كودكان را منفعل می‌كند؟. 147

 

 

آیا خشونت ارائه شده در تلویزیون، آموزش خشونت می‌دهد؟. 153

 

 

نتیجه گیری : 157

 

 

پیامدهای منفی تلویزیون: 157

 

 

فصل ششم: اینترنت رسانه جدید قرن بیستم. 160

 

 

اینترنت چیست؟. 162

 

 

فواید اینترنت برای كودكان: 163

 

 

خطرات اینترنت : 164

 

 

سودجویان از اینترنت برای به دام انداختن كودكان استفاده می‌كنند: 164

 

 

مطالب نامناسب و غیر مجاز در اینترنت : 164

 

 

ارتكاب جرایم: بمبها، مواد مخدر، دزدی و شخصیتهای غیر واقعی.. 164

 

 

تهاجم به حریم خصوصی : 165

 

 

چگونگی اجتناب و كاهش خطراتی كه كودكان در ایترنت با آن مواجهند: 165

 

 

نتیجه گیری و آزمون فرضیات: 166

 

 

منابع مآخذ: 170

 

 

مقدمه:

 

 

 

 

 

كودكان ما امروزه در خانه ای پا به دنیا می‌گذارند كه تلویزیون در آن به طور میانگین هفت تا هشت ساعت در روز روشن است. حالا دیگر بیش از آنكه از مادربزرگها داستان و از پدربزرگها خاطره بشنویم این تلویزیون است كه داستانهای مربوط به انسانها، زندگی و ارزشهای آن را برای ما بیان می‌كند.

 

 

تلویزیون، امروزه به عنوان عمومی ترین و پرمخاطب ترین رسانه جمعی، سهم عمده ای در آموزش و تأثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم بر فرهنگ و روح و روان جمعی دارد.

 

 

تاثیر پذیری اكثریت خاموش جامعه از تلویزیون و برنامه‌های ماهواره ای تلویزیونی بسیاری از اوقات كشورهای  جهان سوم را با بحران فرهنگی روبرو كرده است.

 

 

تلویزیون هر روز بر ما تسلط بیشتری می‌یابد و ما بایستی نگران آثار مخرب برنامه‌های تلویزیونی برای كودكان و خانواده‌های خود باشیم. این حق ماست و می‌بایستی عكس العمل نشان دهیم. اگر چه تلویزیون فی نفسه مطرود نیست اما برنامه‌های تلویزیونی در مجموع زیانبار بوده اند. در غرب به نوعی و در شرق به شكلی دیگر خطر برنامه‌های مخرب و منحط تلویزیونی احساس می‌شود.

 

 

ما بدبختانه فرزندانمان را با تلویزیون تربیت می‌كنیم وقتی می‌خواهیم آنان را ساكت كنیم برای آنان تلویزیون روشن می‌كنیم و یا آنان را به تماشای برناه‌هایی كه خودمان هم نمی دانیم چه هستند دعوت می‌كنیم. خودمان هم متاسفانه عادت كرده ایم به آنچه پخش می‌شود فقط خیره شویم و نگاه كنیم. بشر با تولید نیازمند به شناخت دنیای اطراف خود است و انتقال فرهنگ و روحیه مدنی می‌تواند به صورتی سالم و سازنده انجام گیرد اما به نظر می‌رسد تلویزیون یك مانع اصلی بر سر راه رسیدن به دنیای بهتر است پس ما بایستی از آثار سوء این جعبه جادویی آگاه شویم و در ارتباط با تلویزیون مسؤولیت خود را بپذیریم.

 

 

«تلویزیونی كه می‌تواند دارای اثرات كاملاً مخرب باشد می‌تواند به صورت ابزار مفیدی نیز در خدمت تعلیم و تربیت درآید تلویزیون می‌تواند چنین باشد ولی خیلی غیر محتمل است كه چنین بشود.»

 

 

ساخت برنامه‌های با ارزش وقت بیشتر و تخصص بالاتری لازم دارد اما افرادی كه بتوانند برای مدت زمان پخش برنامه‌های بد بسازند زیاد هستند و این مسأله را حل می‌كند.

 

 

نمی توان كودكان را برای زمانی كه در مقابل صفحه تلویزیون صرف می‌كنند سرزنش كرد و اینكه آنها تقصیری ندارند كه از طریق تلویزیون اطلاعات دگرگون شده را دریافت می‌دارند.

 

 

جان كندری می‌گوید:  قرار نیست كه تلویزیون از بین برود از سویی خیلی كم احتمال دارد كه تلویزیون فضای مناسبی را برای اجتماعی كردن كودكان ایجاد كند.»

 

 

در گذشته كودكان ناظر فعالیت بزرگترها بودند و آنچه را خانواده طی یك نسل به آنان آموخته بود الگویی برای نسل آینده می‌شد اما اكنون باید دریابیم كه كودكان از محیط اطراف خود چه چیزهایی را فرا می‌گیرند؟ عواملی كه محیط اطراف آنان را می‌سازد چه نام دارد؟ و تلویزیون به عنوان یكی از این عوامل چه می‌كند و چه باید بكند؟

 

 

در كتاب تلویزیون خطری برای دموكراسی زیر عنوان « چرا بچه‌ها تلویزیون تماشا می‌كنند؟»‌ آمده است كه : انگیزه كودكان از نشستن در پای تلویزیون با خواست بزرگترها فرق دارد. بزرگترها به اقرار خودشان برای سرگرمی به تماشای تلویزیون می‌پردازند ولی كودكان ضمن اینكه طالب سرگرمی هستند غالباً برای فهمیدن دنیای اطراف به تلویزیون می‌نگرند. بزرگترها معمولاً اهمیت كمتری برای تلویزیون قایل هستند و به آن با یك ساده باوری آگاهانه نگاه می‌كنند». تبلیغات تلویزیونی روی شخصیت كودكان، باورهای كودكان و اعمال كودكان به شدت مؤثر می‌افتد. معمولاً‌ كودكان از دو سالگی تماشای فیلمهای كارتونی را شروع و تقریباً در 6 سالگی به تماشای تلویزیون عادت می‌كنند. یعنی قبل از اینكه به مدرسه بروند با تلویزیون دوست می‌شوند.

 

 

به نظر می‌رسد ورود تلویزیون به عنوان معلم به اعتبار معلم و معلمی پایان بخشیده است یا دارای این چنین قدرتی است زیرا امروزه دانش آموزان در حالی قدم به مدرسه می‌گذارند كه به شدت از تكنیك تلویزیون و اثرات روانی آن متأثر شده اند و در حالی كه مكانیسم تصویری و بصری تلویزیون ریشه در اعماق آنان دوانده است با سیستم كتاب و حروف چاپی وارد یك نزاع درونی و روانی می‌شوند این درگیری قربانیان زیادی را می‌طلبد. كودكان و دانش آموزان كه نمی توانند و یا نمی خواهند از طریق قرائت آموزش ببینند و یا اصولاً توانایی خواندن را ندارند نوآموزانی كه قادر به درك تسلسل منطقی حتی یك پاراگراف نیستند و نمی توانند افكار خود را برروی چند جمله مكتوب متمركز كنند دیگر قادر نیستند بیش از چند دقیقه به بیان شفاهی معلم ویا یك سخنرانی توجه كنند و ارتباط منطقی جملات و مطالب را به خاطر بسپارند و یا حتی فراگیرند.»

 

 

كودكان بر خلاف بزرگسالان كه با دیگر رسانه‌ها ارتباط دارند بیشتر با تلویزیون در ارتباط هستند. به عقیده پژوهشگران علت علاقه كودكان به تلویزیون این است كه به آنان امكان می‌دهد تا در ماجراهای پشت پرده زندگی كودكانه خود رسوخ كنند و دنیا و مردم را بهتر بشناسند. وقتی كودكان ما به دنیا می‌آیند باید كار دشواری را انجام دهند و آن انطباق پذیری به شكل صحیح روشن می‌شود و برآنان است كه كودكان را برای وظایف آینده آماده كنند اما وقتی دیگر كسی به كودكان كمك نمی كند كه دنیا را بشناسد آنان دست به دامان تلویزیون می‌شوند. در حال حاضر پدران و مادران وقت اینكه دنیای وسیع اطراف را به كودك بیاموزند از دست داده اند و از سویی تلویزیونی برای كودكان دست یافتنی ترین دریچه به دنیای افراد بالغ است. پس تلویزیون به كودك یك تصویر یا خیال دگرگونه ارائه میدهد زیرا در تلویزیون بیننده بیشتر از آنچه می‌بیند تأثیر می‌پذیرد و این نگرانی در مورد كودكان كه بزرگ می‌شوند وجود دارد.

 

 

تا زمانی که چارچوب نظری هر موضوع علمی مورد توجه و بررسی قرار نگیرد، فرایند پیشبرد تدریجی اهداف آن نیز دارای ابهام است. بدین منظور در این فصل مساله تحقیق و ضرورت و اهمیت آن و همچنین اهداف و روش تحقیق و روش گرداوری اطلاعات مطرح خواهد شد.

 

 

 

 

 

بیان مساله واهمیت موضوع تحقیق:

 

 

نتایج نظرسنجی درخصوص بررسی میزان استفاده كودكان و نوجوانان از رسانه‌ها كه به تازگی در مركز تحقیقات صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران انجام شده است، نشان می‌دهد 9/99 درصد كودكان و نوجوانان به تلویزیون دسترسی دارند و این گروه در شبانه روز به طور متوسط 4 ساعت و 16 دقیقه تلویزیون تماشا می‌كنند.